Is peace between Iran and Israel inevitable?

آیا سازش بین ایران و اسرائیل پرهیز ناپذیر است؟

ایالات متحده می بایست آماده باشد تا پل ارتباطی بین دو این مردم بزرگ را فراهم کند و خاورمیانه را به یک دوره نوین از « پیمان کوروش » رهبری کند.

جنبش اخیر صلح در خاورمیانه نفس­گیر  بوده است. پیمان های گوناگون میان اسرائیل، امارات، بحرین، سودان و مراکش از سوی ایالات متحده آمریکا، شناخته شده به « پیمان ابراهیم »، واقعیات نوینی را در یکی از منطقه های جنگ و آتش جهان ایجاد کرده است که با رهبری ایالات متحده آمریکا، آینده ای شکوفا و امن را برای مردم عرب و یهود نوید می دهد.

انگیزه ای خردمندانه، در پس این عادی سازی تاریخی بین دولت یهود و همسایگان مسلمان وجود دارد. آنها با تهدید مشترک جمهوری اسلامی ایران روبرو هستند که توسط وزارت امور خارجه آمریکا، جمهوری اسلامی ایران، دولت پشتیبان تروریسم در چهار دهه در جهان بوده است.

رژیم جمهوری اسلامی پیرو آرمان های انقلابی دینی، از زمان تأسیس در سال 1979، در سراسر منطقه ریشه دوانده است. از تامین بودجه مالی و تسلیحات نظامی به تروریست های ضد اسرائیلی، انفجار تأسیسات نفتی عربستان، تا ربودن کشتی های تجاری در خلیج فارس، ایران تهدیدی برجسته در خاورمیانه به شمار می آید. ایران نه تنها با «پیمان ابراهیم» فاصله دارد، بلکه ایران کارگزار بنیادین نفاق در منطقه است.

به هرسوی، رژیم تهران نماینده مردم ایران نیست. نمونه بارز این شکاف پس از حمله پهباد آمریکایی، قاسم سلیمانی، تروریست ارشد ایران به نمایش درآمد. به رغم تلاش ملایان برای قهرمان پروری از یک قاتل به یک شهید، ایرانیان پوسترهای تبلیغاتی که برای تجلیل وی در خیابان ها نصب کرده بودند را پاره کردند. آنها همچنین تلاش های رژیم برای نفرت پراکنی دربرابر ایالات متحده و اسرائیل را رد کردند. فیلم ها از ایران نشان می داد که شهروندان عادی برای جلوگیری از لگماد کردن پرچم های ایالات متحده و اسرائیل که در خروجی مراکز خرید، مدارس و مساجد روی زمین چاپ شده اند – حتی در روز تشییع جنازه سلیمانی – از کنار ان رد می شدند تا پرچم را لگد مال نکنند.

واقعیت این است که مردم ایران با معضلات و مشکلات بسیاری در اولویت مواجه هستند تا تلاش های ناهنجار رژیم برای این دسته از تبلیغات و پروپاگاندا ها که جایی در افکار مردم ندارد. پشتیبانی مالی تهران از تروریسم، گسترش دستیابی به سلاح های هسته ای و موشک های دوربرد و گروگان گیری ضدبشری، سبب شکل گیری مجازات و تحریم های اقتصادی بی سابقه در طول تاریخ شده است که بخش های انرژی، صنایع و مالی ایران را فلج کرده است. با وجود سرمایه های هنگفت ایران، مردم ایران حتی در تامین معیشت، خوراک و مسکن با مشکلات بسیار روبرو هستند، چه رسد به اینکه از فرصت های اقتصادی بهره­مند شوند.

اما این چنین نباید باشد. یکی از سازه های برانگیزاننده «پیمان ابراهیم»، تحقق جدیدی در جهان عرب بود که نشان می دهد مردم آنها بیشتر از اینکه از یهودیان متنفر باشند، به دنبال فن آوری های پیشرفته و فرصت های کارآفرینی هستند – و اسرائیل در واقع شریک منطقه ای انتخاب مناسبی در این مناطق برای انها است.

در ماه های پیش روی، مردم ایران باردیگر شاهد پیمان های سودآورتر و شرکت های نوین دیگری خواهند بود که آنها از خود خواهند پرسید چرا تهران بجای صلح و همکاری همچنان به دنبال خشک اندیشی، خشونت و نفرت پراکنی است. این مهم بسیار سخت شگفت آور خواهد بود. دشمنی جمهوری اسلامی با یهودیان، مسیحیان، بهائیان و مسلمانان اهل سنت، با فرهنگ تاریخی و پیشین ارزشمند ایران که به کوروش بزرگ باز می گردد ، کاملا ناسازگار است.

رهبر ایران باستان به بخشندگی و بشردوستی نامدار است. وی بنیانگذار حقوق بشر و آزادی باورهای دینی بود. و بر خلاف آیت الله خامنه ای، که درصدد نابودی دولت یهود اسرائیل است، کوروش، تبار یهود را از بابل آزاد کرد. تعجبی ندارد که رهبری جمهوری اسلامی روز کوروش را یک توطئه “غربی-صهیونیستی” می داند و از بادید مردم ایران از مزار کورش جلوگیری می کند.

آیا این که دوره «پیمان ابراهیم» بتواند به «پیمان کورش» تغییر ماهیت دهد، شاعرانه نیست؟ از این گذشته، اسرائیلی ها و ایرانی ها اشتراکات زیادی دارند. مردم دو کشور ایران و اسراییل از تحصیلات بالایی برخوردارند. هر دو در زمینه تکنولوژی زیرک هستند. هر دو آیین های هزاره ای دارند که از گذشته تا به امروز به هم پیوند خورده اند. و هر دو خواستار صلح در آینده (نه چندان دور) هستند.

با توجه به سرشت ضد یهودگرایی و جنگ طلبی رژیم ایران، پیمان کوروش، دور از ذهن به نظر برسد. اما به یاد داشته باشیم که این رژیم یک ناهنجاری تاریخی است. آنگاه که فرزندان کوروش و ابراهیم در سازش و بهروزی دوباره به هم پیوند خورند، بسیار زودتر از آنچه فکر کنیم، پیمان کورش میسر می گردد.

ایالات متحده می بایست آماده باشد تا پل ارتباطی بین این دو مردم بزرگ را فراهم آورد و خاورمیانه را به یک دوره نوین سوق دهد.

ویکتوریا کوتس یکی از هموندان ارشد مرکز سیاست های امنیتی و معاون سابق مشاور امنیت ملی در امور خاور میانه، امور شرق و شمال آفریقا است.

لن خودورکوفسکی معاون سابق وزیر خارجه استراتژی دیجیتال و مشاور ارشد ویژه ایالات متحده در أمور ایران بوده است

https://www.jpost.com/opinion/peace-between-iran-and-israel-is-inevitable-opinion-657351